Follow that guy (og Elínu)

Ég var að elda mér eggjahræru úr eggjum og kryddi. Kvöldmatur. Þegar ég var að borða hræruna af heitri pönnunni tók ég þá ákvörðun að snúa skífunni sem ákveður styrkleika hitans á hellunni. Hún var þá sex heit. Ég snéri henni á núll heit. Nokkru síðar var ég að gera espresso kaffið mitt klárt. Tók ég þá eftir því að hellan var enn afar heit. Ég leit á skífuna sem stjórnaði hita keramíkhellunar, hún sagði núll. Eldavélin var biluð. Ég gat ekki lagað hana. Ég fékk ekki viðgerðarann því það var Uppstigningardagur daginn eftir. Því voru flestir viðgerðarmenn og aðrir menn fullir eða þreyttir þetta kvöld. Ég vildi ekki hætta á að kveikja í húsinu. Ekki vildi ég heldur eyða rafmagninu í þetta. Ég tók mig til og eldaði ýmsa rétti í alla nótt yfir heitri hellunni. Ég var sveittur eftir kjötbarninginn, grátandi eftir allan laukskurðinn, blóðugur eftir að hafa skorið mig sökum þreytu. Ég gaf líkamsvessum mínum lausan tauminn. Ég fór fljótt að elda sjálfan mig. Blóðugt grænmetið, sveitt kjötið og grátandi hrísgrjónin. Í morgun var svo hringt í mig að handan. Mér var tilkynnt að ef ég æti mig ekki allan fljótt gæti ég endað hinu megin við línuna. Ég sast niður við litla morgunverðarborðið mitt og át mig. Ég hef alltaf verið sælkeri. Scott Walker hljómaði í bakgrunni sjálf-átsins. Hann söng um sólina sem skein ekki aftur. Ég vaknaði áðan og mætti eldhúsinu útötuðu í sjálfum mér. Ég bretti upp ermanar og þreif mig af. Erfiðast var að ná beiskjunni og letinni af pottunum og leirtauinu. Málfarsvillurnar voru einnig nokkuð erfiðar. Ég var aftur orðinn sveittur, einnig hrjúfur á höndunum eftir allt heita vatnið. Ég fór að þurrka af örbylgjuofninum svo nýtt kám gæti komist fyrir á speglaða hurðina. Hellan aftur orðin köld. Kannski sækist hellan eftir upphafsham sínum þegar hún var mótuð? Heit og mótanleg, ný, ung, ósniðin, ógerð, ómynduð og reynslulaus.

ahhhhhhhhhhhhhhhhh